روزگاری که شعارمان لااله الا الله بود. روزی که سربازانمان پیشانی خود را قبل از نبرد، برای سجده بسوی خداوند خاک آلود می کردند. روزی که ارتش ما در زمین تکبیر می گفت تا به دنبال آنان، ملائکه در آسمان تکبیر گفته و از الله اکبر آنان کوه ها به لرزه آیند و قلب دشمنان از جا کنده شده و پیروزی و ظفر به دست آید… 

چنانکه اقبال می گوید:

ماییم آنان که اگر در آن حال که جنگ، زمین را جامی سرخ می نوشاند، به نماز فراخوانده شوند

صورت ها را بسوی حجاز گردانده و در گوش روح الامین تکبیر می گوییم تا او نیز تکبیر گوید

پیروز شدیم، آن روز که خالد بن ولید به پیکارگاه یرموک آمده بود و در حالی که ارتش روم چونان دریایی ناآرام در برابرش قرار داشت، یکی از ترسوها به او گفت: “امروز ای خالد به کوه سلما و آجا فرار خواهیم کرد” خالد چشمان خود را به آسمان دوخت و انگشت سبابه اش را بلند کرد و گفت: “نه به خداوند سوگند که نه به سلما و نه به آجا بلکه پناه ما بسوی الله است!” و آنگاه فتح مبین نصیب آنان شد.

پیروز شدیم، آنگاه که “قتیبة بن مسلم” (1) کابل را در محاصره گرفت یکی از عباد انگشتش را بلند کرد و گفت “یا حی یا قیوم” “(ای زنده ی استوار) قتیبه به او گفت: “به الله سوگند که این انگشت تو نزد من از صدهزار جوان ورزیده و صدهزار شمشیر برنده قوی تر است”

و پیروز شدیم، آنگاه که صلاح الدین در حطین صبر کرد تا خطبا در روز جمعه به بالای منبر بروند تا در لحظه ی اجابت دعا قرار گیرد…

و آنگاه که سلطان “قطز” (2) در عین جالوت فریاد “وا اسلاماه” سر داد.

پیروز شدیم آنگاه که “نورالدین محمود” (3) در هنگام فتح عکا به سجده افتاد و از خداوند خواست که در راه او شهید شده و او را در شکم درندگان و پرندگان محشور کند…

پیروز شدیم، روزی که عبدالعزیز بن عبدالرحمن به یکی از کارگزارانش گفت: “اگر خداوند با تو باشد از که می ترسی؟ و اگر با تو نباشد به که امید خواهی داشت؟”

پیروز شدیم روزی که حاکم و محکوم یکدل بودند…

پیروز شدیم آنروز که عمر در قحطسالی بر روی منبر فریاد برآورد که “به خدا قسم سیر نخواهم شد تا آنکه کودکان مسلمانان سیر شوند!”

پیروز شدیم آن روزی که به یاری ضعیفان شتافتیم، یتیمان را سرپرستی کردیم، به مستمندان مهر ورزیدیم و فقرا را دلداری دادیم…

پیروز شدیم آن روزی که قرآن را در قلب داشتیم و عزت را در چهره و همت را در سر…

پیروز شدیم آن روز که عدالت بر ظلم و آزادی بر استبداد و رای امت بر رای فرد پیروز شد.

پیروز شدیم آن روز که قصرهای معرفت و مناره های علم را برافراشتیم و شافعی و ابن خلدون و هزاران به مانند آنها را به جهان عرضه کردیم…

پیروز شدیم آن روزی که عمر و سعد و خالد و طارق و قتیبه ما را با کتاب خداوند و سنت پیامبرش صلی الله علیه وآله وسلم، رهبری کردند.